Narsist Bir Annenin Kızı

Üniversitedeyken oda arkadaşım her sabah mutlaka annesini arardı. Ya da annesi onu. Günün geri kalanında da bu aramalar devam ederdi. O gün ne yediğinden, ne giydiğine, sınıfta neler olduğundan hava durumuna kadar her şeyi anlatırdı tüm ayrıntısı ile. Doğru olan budur diye yazmıyorum bunu.Günde 4-5 kere telefonla konuşmakta garip çünkü bence. Benim annemle olan telefon konuşmalarımın ortalama uzunluğu 2.5 dakika. Annemle bazen 2 hafta hiç konuşmadığımız olur. Ben aramam o aramaz. Konuştuysak mutlaka bir sebebimiz vardır. Yani öyle sohbet hal hatır sormak değildir amacımız. Ya İstanbul'a gelecektir, ya bişey olmuştur, ya bana bişey olmuştur vs vs. Arayıp kızım nasılsın iyi misinler olmaz. Yeni işe girerim ilk iş günün nasıldı, sevdin mi, heyecanlı mısın, her şey yolunda mı... olmaz!  Hatta 1 yıl amerikaya gittiğimde bile bu durum değişmedi. Sykpe kullanamıyorlar diye ben konturlu telefondan arardım. (Annemin teknolojiyi de gayet iyi kullanabildiğinin altını çizmem ger