Narsist Bir Annenin Kızı

Böyle bir blog olduğunu bile unutmuştum ta ki bağlı olduğu mail adresini açıp gelen yorumları okuyana kadar. Neden yazmıyorum? Çünkü hayat bir oraya bir buraya savurmaya ısrarla devam ediyordu. Belirsizlikler buradan köye yol olmuştu. Kazanan ben oldum! Anlatacağım. Tek sorun; o kadar çok şey var ki, nereden başlasam nasıl anlatsam... İstek parçalarınızı lütfen peçete ile uzatın.  I'm back!

Bunu okuyunca çok güldüm. Vay be dedim kıza bak, helal olsun, ıslıklar, alkışlar, konfetiler... Olay kısaca şu: Gelinin anne babası kızcağızın hayatının bolca içine .tmişler. Düğün yaklaşırken de akrabaları vasıtasıyla düğüne çağırılmak için türlü türlü oyunlar yapmışlar. Bildiğimiz narsist işte. Gelin de çareyi böyle duygu yüklü(!), böyle tatlı(!) bir davetiye göndermekte bulmuş. Bak yine gülesim geldi. 'Hoş bir seremoni olacak, ardından pasta kesimi, yemek ve eğlence. Ve siz bunların hiçbirisine davetli değilsiniz.' 'Because fuck you that's why.' :))))

Merhaba, Terapiye gitmenin güzel taraflarından biri de bu kitabın varlığını öğrenmiş olmamdır: Jasmin Lee Cori'nin Var Olan Annenin Yokluğu kitabından bahsediyorum. Psikoloğumun önerisi. Çoook çok çok can yakan, iç acıtan, üzen bir kitap olduğunu en başta söylemeliyim. Bazen sizi, sizden daha iyi anlıyor gibi geliyor insana okurken. Ben şahsen bütün yaşadıklarımı, hissettiklerimi yüzüme böyle açık, böyle net bam güm söyleyen bu kitabı çok hızlı okuyamıyorum. Sindirmek zaman alıyor. Zaten okuyup düşünmek daha verimli oluyor.  Kitabın alt başlığı, konuyu özetliyor: 'Verilmeyen sevginin telafisi' Ve diyor ki: 'Anne oradayken bile her şeyi eksik olan, bir şekilde ayakta kalmış o annesiz çocuğa... Bu kitap senin için.' Ayyy canım Jasmin yaaa benim için kitap yazmış kalp kalp... ^.^ Bence kitap sadece annelik görememiş yetişkinler için değil. Halihazırda anne olanlar ve anne olmak isteyenler de bu kitabı okumalı ki kötü anneliğin ne olduğunu öğrensin

Şahane bir anıyla karşınızdayım yine. Lütfen derin nefes alın. Zira bunu ilk ve son kez birisi ile paylaştığımda karşımdaki ağlamıştı. 1.5 yıllık evliyim. Evlilik teklifi aldığımda terapiye de yeni başlamıştım. Annem bu süreci de büyük bir özveri ile burnumdan getirmeyi başardı eksik olmasın. Şuan anlatmak istediğim bu süreçteki olaylardan sadece biri. Gelinlik seçimi. Gelinlik seçmeye müstakbel damat ile birlikte gitmiştik. Annemin yanımda olmasını özellikle istemedim. Ben hiç bir zaman annesine her şeyini anlatan, bu tarz özel günlerde onu yanında isteyen kızlardan olamadım. Annemin kestirilemez hareketleri beni bu yola sevk etmişti. Geldiğinde benim canımı sıkarsa, abuk subuk birşey derse gibi çekincelerim vardı. Hatta hiç bunlar olmasa bile susarak bile ortamı mahvedebilirdi. Annemi gelinlik seçmeye çağırmayı aklımın ucundan bile geçirmedim. Hani kendi kendime konuyu tartışmadım bile çağırsam mı çağırmasam mı diye. Zaten zevklerimiz de hep bambaşkaydı. Geldiğinde bana

Narsist bir anneye sahip olmak tam olarak anlatılmaz yaşanır bir durum . Anlattıklarım/anlatacaklarım size abartılmış gelebilir. Daha önce de söylediğim gibi beni ayıplayabilir, kınayabilir, nankörlükle suçlayabilirsiniz. Çocuk değilim. Genç denecek yaşta da sayılmam. Yani aklımın iki karış olması ile alakası yok bu hissettiklerimin. Siz yaşamasanız da, görmemiş, deneyimlememiş, çevrenizde şahit olmasanız da bu dünyada kötü anneler de var. Benimki narsist olma özelliği ile anneliğin gereklerini yerine getiremeyengillerden.  Mesela çocukluğuma dair hiç güzel bir an hatırlamıyorum anneme dair. Hayır çok unutkan olduğumdan değil. Bizim çekirdek ailemizde öyle sevgi gösterme, sarılma, kucaklama, öpme gibi temel ihtiyaçlar pek karşılanmazdı. Bir bireyin bütün hayatını etkileyecek özelliklerinin birçoğunu aileyi kopyalayarak öğrendiğini düşünürsek bu durum tabii ki bana da yansıdı. Neyse ki şanslıyım, dikkatliyim ya da ne derseniz ondanım da bazı şeyleri yanlış yaptığımı 20'li

2015'in bu ilk gününde hepinize biraz umut, biraz huzur, biraz saf/karşılıksız sevgi ve güvenli bir liman diliyorum. Kim bilir; belki uslu bir çocuk olursanız bu yıl siz de narsist ebeveyninize karşı sınır çizmeyi öğrenirsiniz...

Annemin bir narsist olduğunu öğrendikten sonra hayat biraz daha zorlaştı. Narsist nedir, kimdir diye araştırırken buldum kendimi. Tanımlara baktıkça flashback'ler akın akın... Neredeyse hergün annemin bir davranışı, bir sözü, bir bakışı gözümün önüne geliyor artık. Ve anlamandıramadığım, garip bulduğum, bazen kendimi suçladığım, vicdan azabı çektiğim şeylerin annemden kaynaklandığını, sorunun ben de değil onda olduğunu, ne büyük bir şeyle savaştığımı görüyorum. Bilenleri uyarmak, bilmeyenleri uyandırmak için narsist kimdir öğrenelim: 'Narsizim: Kendini  aşırı sevme, aşırı güvenme ve büyük görmedir. Bunlar son derece bencil ve ben merkezci kişilerdir. Çevrelerinde bir hayran kitlesi oluşturmayı hedefler ve ne yazık ki çoğunlukla başarırlar da (Annemin en iyi yaptığı şey). Övgüyle beslendikleri için sadece onları övenleri, övdükleri sürece etraflarında tutarlar. Amaçları için başkalarını kullanır ve atarlar. Narsist kendini başkalarından farklı görür (Pabucumun s