Narsist Bir Annenin Kızı

Cevap veriyorum: Baya kötüleşebiliyor. Annemle hala konuşmuyoruz. Bugün bir arkabamızdan aldığım habere göre benim için "Cenazeme bile gelmesin" diyormuş. Bakın kötü anne olabilirsiniz ama en kötüsü sanırım kötü anneliğinizi de kabul etmeyip şahane bir anne olduğunuzu iddia etmeniz. Bu cümleyi haketmek için tek bir cümle sarfettim hatırlatırım: "Neden geleceğini haber vermiyorsun?" Bu yani. Bu kadar. Karnıma oturan her öküzde ben daha çok uzaklaşıyorum senden. Sen bana bu hissi her yaşattığında benim kızgınlığım daha da artıyor. Birisi çıkıp haksızsınız, siz hatalısınız desin. Belki o zaman kendimi daha iyi hissedebilirim. Çünkü hiçbir şey yapmadan bana kendimi bu kadar kötü hissettirmeleri baya nahoş bir his. Bir gün anne olursam çocuğum ne yaparsa yapsın cenazeme bile gelmesin gibi bir cümle kurmamayı umut ediyorum.

Merhaba, Valla daral daral nereye kadar. Son zamanlarda depresyona doğru koşar adım gitmekteydim. Hayatımın her alanına yansıyan bir mutsuzluk, umutsuzluk, sabırsızlık, tahammülsüzlük vs vs. Biraz araştırdım ve yeni bir psikologa gittim bugün. Eski psikologum geçen seneki seans ücretini %50ye yakın arttırmış sağ olsun. O da ayrı bir yazı konusu tabi.. Neyse, ilk elektrik iyiydi. İyi gelecek, hiç şüphem yok. Şuan kendimi iyi hissettiğim için kötü şeylerden bahsetmek içimden gelmiyor.  :) Ama minik bir update: Son yazılarımda annemle bir düğün nedeni ile istanbula gelişinde yine yine YİNE beni yok saymasından dolayı konuşmaz olmuştuk malum. Hala durum aynı. Yaklaşık 2 aydır konuşmuyoruz. Bu duruma babam da katıldı nedenini bilmiyorum. Muhtemelen annemle konuşmadığımız cephe aldılar falan filan. Olay baya ileri boyutlarda doğum günümde bile aramadılar! Enteresan bence. Ben bir anne babadan hele 60 yaşlarına gelmiş iseler biraz olgunluk, biraz birleştiricilik, biraz bişey beklerim