Narsist Bir Annenin Kızı

Kötü çocukluk geçirmiş bir yetişkin hayat bence fazlasıyla zor.  Mesela çocukluğumdan beri o kadar ağır yükle uğraştım ki artık pilim tükenmiş gibi hissediyorum. Lütfen ama lütfen çocuklarınıza boylarından büyük yükler yüklemeyin. Hayat size adil davranmayıp elinizde olmayan nedenler ile koca koca yükler sundu ise ve bu durumdan mecburen çocuklarınız da etkileniyor ise en azından onları o yğklerden daha fazla büyük büyük, kocaman kocaman sevin. Sevin ki en az hasarla atlatsın. Hep tek başıma mücadele verdim. Hayatta hiç sırtımı yasladım, yaslayabilirim hissim olmadı. Hep ayakta durmak zorunda kaldım. Güçlü olmak hayat gayemdi. Hiç düşmemeli, düştüysem de kimse görmemeliydi. Ve başardım da... Sonuç: mario gibiyim, canım bitti ve prenses başka şatoda. (Şuan bunu daha önce yazdığımı hissettim. Dejavu.) İnsanların sanki hayata karşı dimdik durmak izin 100 birim limitleri var da, ben bunları çok erken yaşlarda kullanmaya başlamış gibi hissediyorum. Oysa normal ailelerde çocuk

İnternette denk geldim. Çeviri için vaktim olmamakla birlikte burada bulunsun dedim. Aşağıdakilere verdiğiniz cevaplar "evet", "evet" ve yine "evet" ise welcome to the club! When you discuss your life issues with your mother, does she divert the discussion to talk about herself? When you discuss your feelings with your mother, does she try to top the feeling with her own? Does your mother act jealous of you? Does your mother lack empathy for your feelings? Does your mother only support those things you do that reflect on her as a “good mother"? Have you consistently felt a lack of emotional closeness with your mother? Have you consistently questioned whether or not your mother likes you or loves you? Does your mother only do things for you when others can see? When something happens in your life (accident, illness, divorce) does your mother react with how it will affect her rather than how you feel? Is or was your mother overly cons

Az önce 3. derece kaynaklardan annemin 2-3 ay sonra gelip bende 15 gün 1 ay kalacağını öğrendim. Narsist bir anne daha 2 ay önceden sizi sancılara sokar. Teşekkürler anne. Neyse ki bilinçli tüketiciyim de kendimdeki tahribatı onarmadan dünyaya çocuk getirmemeyi  akıl edebiliyorum. Narsist bir anne sizi, anne olmak konusunda soru işaretleri ile başbaşa bırakır. Acaba onun gibi olur muyum? diye düşünürsünüz. Ama hayır siz bunun farkındasınızdır ve hayır onun gibi olmayacaksınızdır. Ama bu kez de bir çocuğa nasıl annelik yapılması gerektiğini teoride içseniz de kendi çocukluğunuzu yaşayamadan bir çocuğa can verme fikri size yük gibi gelir. Daha benim sevgiye şefkate kol kanat gerilmeye düşünce kaldırılmaya ihtiyacım varken, daha ben temel duygu ve ihtiyaçlara bu kadar açken ne çocuğu be dersiniz.  Gecenin bir vakti bu yazıyı yazarken arayıp "2 ay sonra geleceğini duydum bana sordun mu? müsait bir zamanında kendine gelebilir misin biraz? hayır benim evime benim iznim