Narsist Bir Annenin Kızı

Merhaba, Daha önce de bahsetmiştim bundan 3 yıl önce kadar terapiye başladım. Yaklaşık 8-10 ay gittim.  yıl Ardından bir dönem hiç gitmedim. Sonra 2-3 ay gittim bıraktım... gibi kopuk bir ilişkim oldu. Ancak buna rağmen o ilk 1 yıl devamlı gitmemim ekmeğini baya yedim. Aydınlanmam o zaman başladı. Fark etmiştim birşeyleri ama adını koyamıyordum. O zaman artık sorunun sadece ben de olmadığını anlamaya başladım. Ayıldım. Şimdi yeniden psikologtan yardım alıyorum. 2 aydır terapiye gidiyorum. Gittikçe yoğunlaşan bir depresyon içerisindeyim. Depresyon her zaman ağlamak zırlamak, eve kapanmak olmuyor. Hayatıma devam ediyorum, arkadaşlarımla buluşuyorum, işe gidiyorum, geziyorum... Ama bomboşum. Ot gibiyim. Duygum yok. Sonra bu duygusuzluk yerini kötü duygulara bırakmaya başlıyor.  Şema terapiyi bilenler bilir. Bilmeyenler lütfen araştırsın. Ben de en yoğun olan ve gerçekten tüm hayatımı ele geçiren bir adet "duygusal yoksunluk şeması" var. Yani ilgisiz, bakımsız bi

Merhaba, Çocuk gelişiminde anne babanın rolü malum. Önceki yazılarda "Var olan annenin yokluğu" isimli kitaptan da bahsetmiştim. Bişeyler eksiliyor doğru düzgün annelik görmediğinizde. Ve er ya da geç o doğru düzgün annelik görmediğini fark ediyorsunuz. Çevrenizden, arkadaşlarınızın annesinden, bir öğretmeninizden, sevgilinizden... Küçükken dillendirmek, hatta oralara gelmeden bir sorun olduğunu düşünmek bile oldukça güç. Çünkü öyle sanıyorsunuz doğru olan. Annelik  bu kadar demek ki... Başkalarının anneleri de böyle. Ama öyle değil işte.  KURAL 1: NE KADAR ERKEN FARK EDERSENİZ O KADAR ÇOK YOL ALIYORSUNUZ! 3.5 yıl önce diplerdeyken psikologa başvurmuştum. Oysa çok öncesinde gitmem gerekirdi. Ancak insan gerçekten psikologu ihmal edebiliyor. Hayattaki önceliklerle ilgili biraz da. Nihayetinde ücretler azımsanmayacak kdr yüksek. Özellikle her hafta gitmeniz gerekiyorsa ciddi bir aylık meblağ tutuyor.İstanbul'da 2016 itibari ile 180-250 ortalamasında devam e