Narsist Bir Annenin Kızı

Narsist bir anneye sahip olmak Türkiye'de oldukça zor. Malum anne kutsaldır. Anneler hep bizim iyiliğimizi ister. Annemizi sevmek zorundayız. Anneleri başımızın üstünde taşımalıyız... vs. vs. Sağlıklı yetişkin (bu tamlamayı psikologumdan çaldım.) bir anneye sahip olanlar bu yazıyı okurken beni ayıplayacak, nankörlükle suçlayacaklar. Sizin doğduğunuz günden beri size güven veren, sizi seven, sevgisini belli eden, en temel ihtiyaçlarınızı karşıklayan bir anneniz varsa o kadar şanslısınız ki... Sizi kıskanıyorum. Keşke benim de olsaydı. Çünkü diğer türlüsü emin olun çok zor. İnsanı 30 yaşında minicik bir bebeğe çevirebiliyor bazen. Narsist bir anneye sahip olmaksa dünyayı savaş meydanına çeviriyor. Sınırlarınızı hep korumak zorundasınız. Ki bunu öğrenmek ancak annenizin narsist olduğunu öğrenmenizle başlıyor. Ve hiç de kolay değil bildiğiniz her şeyi değiştirmek. Evet 'çocukluğunuza dönelim' gerçekten doğruymuş. Terapi sırasında ben de zaman zaman dönüyorum. Hay

Ben M. 1985 doğumluyum. Bu yazıyı yazarken dolu dolu 29'um. Annemin bir narsist olduğunu öğrenmemse bundan 1 yıl önceye tekabül ediyor. 2013 Eylül (belki de Ağustos), ayında dipte olduğumu düşünerek psikolog arayışına girdim. İnternette onlarca sitede bulabileceğiniz depresyon belirtilerinin hepsi ve daha fazlası gani gani vardı bende. Uyanmak, yataktan çıkmak istemiyordum. İşe yaramak, üretmek bana zulüm gibi geliyordu. Asla mutlu olamıyor, eğlenemiyor, yaptığım hiçbir şeyden zevk alamıyordum. Bunları daha önceki yıllarda da dönem dönem hissettiğimi hatırlıyorum. Ama dibe vurana kadar -gerçekten dibe vurana kadar- bu 'minik' depresyon belirtilerinin dönemsel olduğunu düşünüyor, kendimi iyileştirmek için özel birşey yapmıyordum. Peki dibe vurmanın farkı neydi? O dönem, şimdiki kocam o zamanki sevgilimden ayrılmıştım. Önceki ilişkilerimde de benim için özel olan insanlardan ayrıldığım zamanlar oldu elbette. Ama ayrılık hiç bu kadar beni duvardan duvara vur

Selam, Bu yeni blogla dünyaları kurtarmayı falan planlamıyorum. Zaman zaman kendime, zaman zaman hissettiklerimden haberi dahi olmayan anneme, bazen de henüz düşüncesi bile ortada olmayan doğmamış çocuklarıma anlatmak için yazmaya başlıyorum. Bundan sonraki yazılarımda kendimden M. olarak bahsedeceğim. Kendime notlar alacağım. Annem gibi olmamak için. Annemin bana yaptıklarını birgün çocuklarıma yapmamak için.  Sevgiler, M.