Narsist bir anne size ne hissettirir?

Yazan: melike -


Az önce 3. derece kaynaklardan annemin 2-3 ay sonra gelip bende 15 gün 1 ay kalacağını öğrendim. Narsist bir anne daha 2 ay önceden sizi sancılara sokar.
Teşekkürler anne.

Neyse ki bilinçli tüketiciyim de kendimdeki tahribatı onarmadan dünyaya çocuk getirmemeyi  akıl edebiliyorum. Narsist bir anne sizi, anne olmak konusunda soru işaretleri ile başbaşa bırakır. Acaba onun gibi olur muyum? diye düşünürsünüz. Ama hayır siz bunun farkındasınızdır ve hayır onun gibi olmayacaksınızdır. Ama bu kez de bir çocuğa nasıl annelik yapılması gerektiğini teoride içseniz de kendi çocukluğunuzu yaşayamadan bir çocuğa can verme fikri size yük gibi gelir. Daha benim sevgiye şefkate kol kanat gerilmeye düşünce kaldırılmaya ihtiyacım varken, daha ben temel duygu ve ihtiyaçlara bu kadar açken ne çocuğu be dersiniz. 

Gecenin bir vakti bu yazıyı yazarken arayıp "2 ay sonra geleceğini duydum bana sordun mu? müsait bir zamanında kendine gelebilir misin biraz? hayır benim evime benim iznim olmadan gelemezsin."diye haykırmak geçer içinizden. Ama arayamaz kendi kendinize şişer şişer birazdan da uyursunuz. 

Ah anne.......


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anne Sen Bana Ne Yaptın?

Yazan: melike -
Resim
Narsist bir anneye sahip olmak tam olarak anlatılmaz yaşanır bir durum . Anlattıklarım/anlatacaklarım size abartılmış gelebilir. Daha önce de söylediğim gibi beni ayıplayabilir, kınayabilir, nankörlükle suçlayabilirsiniz. Çocuk değilim. Genç denecek yaşta da sayılmam. Yani aklımın iki karış olması ile alakası yok bu hissettiklerimin. Siz yaşamasanız da, görmemiş, deneyimlememiş, çevrenizde şahit olmasanız da bu dünyada kötü anneler de var. Benimki narsist olma özelliği ile anneliğin gereklerini yerine getiremeyengillerden.  Mesela çocukluğuma dair hiç güzel bir an hatırlamıyorum anneme dair. Hayır çok unutkan olduğumdan değil. Bizim çekirdek ailemizde öyle sevgi gösterme, sarılma, kucaklama, öpme gibi temel ihtiyaçlar pek karşılanmazdı. Bir bireyin bütün hayatını etkileyecek özelliklerinin birçoğunu aileyi kopyalayarak öğrendiğini düşünürsek bu durum tabii ki bana da yansıdı. Neyse ki şanslıyım, dikkatliyim ya da ne derseniz ondanım da bazı şeyleri yanlış yaptığımı 20'li
Devamı

Tavsiye: Var Olan Annenin Yokluğu

Yazan: melike -
Resim
Merhaba, Terapiye gitmenin güzel taraflarından biri de bu kitabın varlığını öğrenmiş olmamdır: Jasmin Lee Cori'nin Var Olan Annenin Yokluğu kitabından bahsediyorum. Psikoloğumun önerisi. Çoook çok çok can yakan, iç acıtan, üzen bir kitap olduğunu en başta söylemeliyim. Bazen sizi, sizden daha iyi anlıyor gibi geliyor insana okurken. Ben şahsen bütün yaşadıklarımı, hissettiklerimi yüzüme böyle açık, böyle net bam güm söyleyen bu kitabı çok hızlı okuyamıyorum. Sindirmek zaman alıyor. Zaten okuyup düşünmek daha verimli oluyor.  Kitabın alt başlığı, konuyu özetliyor: 'Verilmeyen sevginin telafisi' Ve diyor ki: 'Anne oradayken bile her şeyi eksik olan, bir şekilde ayakta kalmış o annesiz çocuğa... Bu kitap senin için.' Ayyy canım Jasmin yaaa benim için kitap yazmış kalp kalp... ^.^ Bence kitap sadece annelik görememiş yetişkinler için değil. Halihazırda anne olanlar ve anne olmak isteyenler de bu kitabı okumalı ki kötü anneliğin ne olduğunu öğrensin
Devamı

Kendi kendine ebeveyn olmak - Özşefkat

Yazan: -
Resim
Tatlı psikologum artık kendi kendime ebeveyn olmam gerektiğini, içimde o büyüyemeyen çocuğu yine benim büyütmem gerektiğini söyledi. Bunu önceki psikologumda farklı şekilde vurgulamıştı. Terapinin zaman içinde çok faydasını gördüğümü yıllar geçince fark ediyorum. Yarattığı farkındalık ve çizdiği yol haritası bile yeterli. Önce o kötü, hatırlamak istemediğim anılar tek tek ağlata ağlata gün yüzüne çıktı. Kimisini çok uzun  süre paylaşmadım bile. Sonra kabullenme süreci. Evet bu benim geçmişimdi, kendi haline bırakılan çocuktum ben. Bu geçmişi kabullenmeliydim. Ahlanıp vahlanmak yerine bu kabullenme ile birlikte bir hüzün çöküyor. Neden ben?! Hele etrafınızda iyi anne babalar, güvenli bir ortamda yetiştirilmiş çocuklar varsa vay halinize. Kendinizi iyice öksüz yetim hissetmemek mümkün değil. Tam bu esnada biraz kendime acıma sürecim başladı. Kendime ne çok çektin sen diye diye içten içe üzüldüm boğazım düğümlene düğümlene.Bunlar hiç kolay geçen günler değildi. Çok ağladım, bazen hayır d
Devamı