Çıtkırıldım
Merhaba merhaba merhaba...
Yine 15838 yıl aradan sonra yazıyorum. Geçen zamanda yine modlar düştü, çıktı, aşık olundu sanıldı, işler değiştirildi, ani kararlar alındı, ah şimdi toparlıyorum denildi, dur bloga yazayım da denildi zaman zaman ama yazılmadı...
Kendini hem öyle bi çocukluktan çıktın sen kızım aslansın sen gibi güçlü hissedip hem de çıtkırıldım olmak biraz da narsist bir anne ile büyümek. İçinizde doldurulamayan sevgi gün geliyor iş hayatınızda karşınıza çıkıyor. Aşk hikayelerini saymıyorum bile. O kaygılı bağlanmalar falan havada uçuyor zaten.
Aşk hikayemi anlatsam blog değil roman olur, 1-2-3 devam filmi çekilir.
Yalnız hissettiğimde ani kararlar alıyorum mesela. Yeniden başlama fikri hoşuma gidiyor. Oysa bi dur soluklan, sakin ol champ... Yeniden başlarsam olacak çünkü.. NAH!
Yalnız hissettiğimde olmayacak şeyleri aşk sanıyorum. Neyse ki aptal saptal tiplere yükselmiyorum. Hepsi pırıl pırıl adamlar. Her bakımdan. Ama gel gelelim yalnız kalmak değil ihtimali beni sorun çıkartmaya teşvik ediyor. İstemsiz. Bilinçsiz. O an o kadar inanıyorum ki o hisse. Oysa biri anlatsa ya ne saçmalıyorsun falan derim. Ortada da bişey yok bu arada. Adam bana ilgisiz alakasız falan değil. öyle kendi kendine yazıp oynamak benimkisi. Nasıl olsa bununla da olmaz. Bu da değil. Bu da sevmez beni. Bu da bi gün gidecek. (oysa hep ben gitmişimdir.)
Sonra iş hayatında bile duygusal yakınlık aramalar falan.... What about profesyonellik canım? İşini yap, paranı al, yallah... Yok o iş arkadaşı beni sevecek, ben onu sevicem... Bak sen... Anne babasından görmediği sevgiyi iş arkadaşından dolduracak genius.
Nasılsınız?
Lütfen yazın.
Ya teknoloji gelişti. Narsist anne mağdurları telegram grubu falan mı kursak :) Birisi yükselince yazar, biz sakinleştiririz. Kriz anlarında tampon. (tabi ki ideali psikolog sayın okur yatırı tavsiyesi değil telegram.)
Velhasıl, 28 yaşlarımda başladığım aydınlanma da 34 yaş itibari ile hala aydınlanıyorum. Yürekten tavsiye edebileceğim şey cidden en taşşaklısından bi psikolog. En çok yolu terapi ile katetmiştim.
telegram fikri çok iyi... kesinlikle yapılmalı. böylece iletişimimiz kesilmez ve belki de daha çok şey paylaşırız.
YanıtlaSilBeni de dahil edin. Narsist evebeyn mağduruyum.
Silbenim de annem maalesef biraz öyle mükemmelliyetçi ama üniversiteye gidince anladım ki bazı terslikler daha var benim annemle aram diğerlerinin annesiyle arasından çok farklı. genelde ezbere yaşıyoruz o anne ben kız sanki okul müdürü gibi ben de öğrenci. halbuki anne kız ilşkisi bundan çok farklı patron ve çalışanı gibi değil.. sevgi lazım empati lazım her şey kuralıyla ezberleşe gerçekleşemz mümmkün değil... bazen konuşuyoruz telefonda ağlıyorum olur da acır biraz bırakır suçlamayı kızmayı üstüme gelmeyi diye bir süre sonra dayanamayıp ağlıyorum bana dediği şey şu: ağlamayı bırak dediklerini anlayamıyorum düzgünce anlat... sesinde titreme yok.acıma yok. susma yok. kızgınlık var öfke var. bazen en çok dediği şey güçlü ol acımayı bırak kendine... bakın bir yerde de haklı aslında ama şöyle bir sıkıntı var en çok güçlü gürünüp içi zayıf olan o kendine acıyan o. hep o acınası durumda bizim bir yaşamımız yok sanki en kötü dertler hep onun başında bizimkiler önemsiz.. bence annemizi de ya ailesi ya da çevre bu hale getirmiş. beklenti içerisine girmek yanlış çünkü acı çekiyoruz. ama sevgi ilaç..onu küçük bir çocuk gibi görüyorum bazen sevgi görememiş büyüyemmeiş bizede sinirli nasıl versin ki göremediği sevgiyi merhameti... olgunlaşmak lazım heralde. beklentiyi bitirip ona sevgi gösteremk lazım bu bizi yoruyor fakat nefret edince de iyi hissetmiyorum bu da bizim imtihanımız Allah şifa versin inşallah.
YanıtlaSilMerhaba Çıtkırıldım :) Tebessüm ederek okudum yazdıklarınızı.Ben 43 oldum sizden beter durumdayım. Bir kere terapi aldım terapist direk otoriteyle sorunun var dedi. Nasıl olmaz dedim narsist bir annem var. uzun bir terapi süreci beni bekliyordu. Malum özgüven eksikliği,suçluluk duygusu vs. liste böylece uzuyor. Terapi bana baya pahalıya mal olacaktı. Hatta bir ara terapi parasını annemden mi istesem acaba diye düşündüm. Ne de olsa bütün bunların sebebi oydu :)
YanıtlaSilİşin en zor ve kötü tarafı da içim ona karşı öfke ve nefretle doluyken normal davranmak. Bir süre 3 ay kadar hiç görüşmedim.Hayatımdan çıkması ruh halimde inanılmaz iyileşme sağladı. Sonra pandemi ortaya çıkınca tekrar görüşmeye başladık mecburen. Sonuç eski halime geri döndüm. O sürekli beni suçluyor ve aşağılıyor ben sürekli kendini savunuyorum. İletişim her zaman kavgayla sonuçlanıyor. Akabinde kendimi sakinleştirmek için uzun zaman ve çaba harcıyorum. Neyse ki ablam var onunla paylaşarak daha kolay atlatıyorum. Sonra o beni hiçbirşey olmamış gibi ne dedim ki ben şimdi modunda yine arıyor. Ha bir de senin tedavi olman lazım sinirlerin çok yıpranmış diyor bana :))
Küçükken hem fiziksel hem psikolojik şiddete maruz kalırdım. Artık sadece psikolojik şiddet var ve evlerimiz ayrı. Düşünüyorum da o küçücük bedenimle bütün bunlara nasıl katlanmışım ? Şimdi olsa yapamam.
Aşk mı? 2 evlilik 2 boşanma ikisi de beni çok seviyorlar diye peşlerinden gittiğim yanlış adamlar. Hala yalnızım. Aşk ile ilgili yaşadıklarınızın altına imzamı atabilirim. Bu durumu da kanıksadım artık. Bir ilişkiye başlasam bile nasıl olsa yakında beni terk eder moduyla başlıyorum. Çok sürmeden takılacak bir şey bulup ilişkiyi bitiriyorum. Sonuç ölümden gayrı hepsi yalan. Ya O ölecek ya ben ancak o zaman kurtulacağım.
Tavsiyem hayatınızdan çıkartabiliyorsanız çıkartın
Sevgiler
yazılarımı dikkatli okumayan bir okur görüyorum! :) ben 3 yıldır anne babamla görüşmüyorum. kaybım? vallahi de yok billahi de yok.
SilÖyle zor ki narsist bir evebeynin olması. Benim babam böyle biri, hayatım öyle zorluklarla geçti ki. Şimdi o minik kız çocuğunun ağlayarak başını okşuyorum. Evlenene kadar fiziksel ve psikolojik şiddet, sadece bana değil tüm aile fertlerine. Evlendikten sonra beni her ziyaretine geldiğinde kavga çıkarmalar, aşağılamalar, "senden hiç birşey olmaz, beşpara etmezsin." gibi küçük düşürücü kelimeler. Torunlarına bile küsmeler,ve asla hatasını kabul etmeyip, küçük çocukta olsa özür dileyene kadar küsme ve başırmamak için nazlanma, neler neler. Aslında kendisi ile hiç konuşmam bu durumda ama anneme şiddet uyguladığı ve başkalarına olan sınırını ondan çıkardığı için hatalı da olsa özür dileyip, elini öpüp özür diliyorum. Yaklaşık 4 yıldır annem ile görüntülü telefon ile konuştuğumda telefona çıkmamalar, şimdi ondan binlerce kilometre uzaklardayım. 40 yaşın verdiği bir durum mu yoksa pandemide dolayı evde oluşumdan mı geçmiş video şeriti gibi önümden alıp gidiyor. Ne kadar acılar yaşatmış.
SilLütfen yaz
YanıtlaSilBenim çok şey anlatasım varda nerden başlasam bilmiyorum
YanıtlaSilAnnem bana benim olduğum yerde sen anne olamazsın dediğinde anladım bi terslik olduğunu
YanıtlaSilBence telegram ı kesinlikle yapmalıyız, sizi yeni fark ettim yeni okuyorum.. annelerimizin attığı mesajlara kadar aynı..3 senedir ben de görüşmüyorum annemle ama hala çok güçlü değilim biraz desteğe ihtiyacım var.. yalnız olmadığını fark ettim ilk defa burayı okurken.. keşke bir destek grubu kursak gerçekten,ayda bir filan zoom toplantısı yapar ağlaşır dertlesiriz.. üstelik ben yeni bir anneyim.. kendi annem gibi olursam diye icim içimi yiyor.. paylaşmak cok güzel olurdu..
YanıtlaSilAynı durum ve narsist bir anneden müzdaribim . İstanbulda yaşıyorm bana psikoterapi için psikolog önerirmisiniz
YanıtlaSilselamlar :) gectiginiz yollar tanıdık yazilarinizi ben yazmisim gibi :)) dediğiniz gibi keşke bir grup kursak ne tatlı oluruz<3
YanıtlaSilİngilizce bilmiyorum öğrenebilseydim internetteki ingilizce sayfaları takip ederdim belki yaralarımı böyle sarsabilirdim imkanım olsada yurtdışına gitsem
YanıtlaSil