Hadi söz sizde!

Yazan: -




Bana hep yazıyorsunuz ya nasıl aynı şeyleri yaşadığımızdan bahsediyorsunuz. Siz de yaralısınız okuyorum. Siz de ihmal edilmişsiniz. Sizde de birçok kez boğazlar düğüm düğüm olmuş. Ve hep diyorsunuz ki -istisnasız- bu blogu okumak çok iyi geliyor. Hadi siz de birilerine iyi gelin şimdi. Sizden bu blogta yayımlamak üzere hikayeler bekliyorum. Gerçek, yaşanmış hikayeler... Çocukluktan belki unutamadığınız bir anı, size hissettirdikleri, şuan ne durumdasınız, başettiniz mi, başedebiliyor musunuz, sizin başetme yönteminiz ne...?

Bu yazıları "Söz sizde" serisi olarak yayınlamayı çok isterim. Sadece bir ad ya da bir nick ile yazının kime ait olduğunu belirteceğim. O yüzden lütfen yazınızın altına isim/nick yazmayı unutmayın.

Mail adresim:  narsistbiranneninkizi@gmail.com

Yorumlar

  1. Burgazlı13/12/17 10:25

    Günaydın merhaba bende narsist bir annenin kızıyım Çocukluğum ve genç kızlığıma ait hiç güzel anılarım olmadı. Genç kızdım. Annemin evde bana yaptığı zulümlerin ardı arkası kesilmiyordu. Dayanamıyorum. Yengeme gittim. Durumu anlattım. Hediye alalım dedi. Elimdeki paranın hepsiyle ona şık bir tepsi aldım. Hep birlikte eve geldik. Annemin boynuna sarılıp onu öptüm. Ne olduğunu bilmediğim suçlarım için ondan özür diledim. Son derece soğuk bir şekilde kabul etti. Yüzünde artık benim yaptıklarımdan bıkmış bir ifadeyide takınarak. Ama sadece bir gün sürdü. Ertesi gün zulüm tekrar başlamıştı. Aklıma her geldiğinde içim hala çok acır o yaşadığım günlere

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Adsız27/9/19 21:36

      Ergendim, üniversite sınavlarına hazırlanıyordum, annemle babam çok büyük bir kavga etmişlerdi, annem kafayı her zamanki gibi bana takmıştı, seni öldüreceğim der evin icinde elinde bıçakla gezerdi zaten çok dövüyordu ama bıçaklanarak ölmek istemiyordum, babam eve gelene kadar kendimi odama kitliyor, hatta cisimi kakamı bile odama koyduğum bir legene yapıyordum, babam geldiğinde ona söylediğimde ise babama yalan söylüyor diyordu....
      Geceleri korkudan babamla uyuyordum, küs olduklarından beraber uyumuyorlardı, ve bir akşam üzeri yine elinde bıçak odamın kapısında ağzından pislikler saçarak beklerken bana babama " karilik" ettiğimi onunla yattığımı ve beni herkese anlatacağını söyledi, o an ordan çöküp onu öldürmemek için zor tuttum kendimi, saatlerce Hayir o benim babam , korktuğum için onun yanındayim diye bağıra bağıra ağladım, babam geldi eve ve her zamanki gibi o annem inkar etti, uyduruyor dedi....
      Sonradan yıllar geçince anladim ki babam da annem kadar olmasa da bir narsist idi ve aynı zamanda da bir narsistin kurbanıydı....

      Sil
  2. Burgazlı15/12/17 20:22

    Merhaba

    YanıtlaSil
  3. Burgazlı15/12/17 20:22

    Merhaba burgazlı

    YanıtlaSil
  4. Adsız19/2/18 13:34

    neredeyse 4 aydır yazmamışsınız, umarım iyisinizdir..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Anne Sen Bana Ne Yaptın?

Yazan: melike -
Resim
Narsist bir anneye sahip olmak tam olarak anlatılmaz yaşanır bir durum . Anlattıklarım/anlatacaklarım size abartılmış gelebilir. Daha önce de söylediğim gibi beni ayıplayabilir, kınayabilir, nankörlükle suçlayabilirsiniz. Çocuk değilim. Genç denecek yaşta da sayılmam. Yani aklımın iki karış olması ile alakası yok bu hissettiklerimin. Siz yaşamasanız da, görmemiş, deneyimlememiş, çevrenizde şahit olmasanız da bu dünyada kötü anneler de var. Benimki narsist olma özelliği ile anneliğin gereklerini yerine getiremeyengillerden.  Mesela çocukluğuma dair hiç güzel bir an hatırlamıyorum anneme dair. Hayır çok unutkan olduğumdan değil. Bizim çekirdek ailemizde öyle sevgi gösterme, sarılma, kucaklama, öpme gibi temel ihtiyaçlar pek karşılanmazdı. Bir bireyin bütün hayatını etkileyecek özelliklerinin birçoğunu aileyi kopyalayarak öğrendiğini düşünürsek bu durum tabii ki bana da yansıdı. Neyse ki şanslıyım, dikkatliyim ya da ne derseniz ondanım da bazı şeyleri yanlış yaptığımı 20'li
Devamı

Tavsiye: Var Olan Annenin Yokluğu

Yazan: melike -
Resim
Merhaba, Terapiye gitmenin güzel taraflarından biri de bu kitabın varlığını öğrenmiş olmamdır: Jasmin Lee Cori'nin Var Olan Annenin Yokluğu kitabından bahsediyorum. Psikoloğumun önerisi. Çoook çok çok can yakan, iç acıtan, üzen bir kitap olduğunu en başta söylemeliyim. Bazen sizi, sizden daha iyi anlıyor gibi geliyor insana okurken. Ben şahsen bütün yaşadıklarımı, hissettiklerimi yüzüme böyle açık, böyle net bam güm söyleyen bu kitabı çok hızlı okuyamıyorum. Sindirmek zaman alıyor. Zaten okuyup düşünmek daha verimli oluyor.  Kitabın alt başlığı, konuyu özetliyor: 'Verilmeyen sevginin telafisi' Ve diyor ki: 'Anne oradayken bile her şeyi eksik olan, bir şekilde ayakta kalmış o annesiz çocuğa... Bu kitap senin için.' Ayyy canım Jasmin yaaa benim için kitap yazmış kalp kalp... ^.^ Bence kitap sadece annelik görememiş yetişkinler için değil. Halihazırda anne olanlar ve anne olmak isteyenler de bu kitabı okumalı ki kötü anneliğin ne olduğunu öğrensin
Devamı

Kendi kendine ebeveyn olmak - Özşefkat

Yazan: -
Resim
Tatlı psikologum artık kendi kendime ebeveyn olmam gerektiğini, içimde o büyüyemeyen çocuğu yine benim büyütmem gerektiğini söyledi. Bunu önceki psikologumda farklı şekilde vurgulamıştı. Terapinin zaman içinde çok faydasını gördüğümü yıllar geçince fark ediyorum. Yarattığı farkındalık ve çizdiği yol haritası bile yeterli. Önce o kötü, hatırlamak istemediğim anılar tek tek ağlata ağlata gün yüzüne çıktı. Kimisini çok uzun  süre paylaşmadım bile. Sonra kabullenme süreci. Evet bu benim geçmişimdi, kendi haline bırakılan çocuktum ben. Bu geçmişi kabullenmeliydim. Ahlanıp vahlanmak yerine bu kabullenme ile birlikte bir hüzün çöküyor. Neden ben?! Hele etrafınızda iyi anne babalar, güvenli bir ortamda yetiştirilmiş çocuklar varsa vay halinize. Kendinizi iyice öksüz yetim hissetmemek mümkün değil. Tam bu esnada biraz kendime acıma sürecim başladı. Kendime ne çok çektin sen diye diye içten içe üzüldüm boğazım düğümlene düğümlene.Bunlar hiç kolay geçen günler değildi. Çok ağladım, bazen hayır d
Devamı